نگاهی به تاریخ تأسیس اتاق های بازرگانی نشان می دهد که اتاق تجارت در شانزدهم مهرماه ۱۳۰۵ شمسی در وزارت بازرگانی درقزوین تأسیس و قانون اتاق های تجارت در سال ۱۳۰۹ تصویب شد و این همه بیان فعالیت گسترده بازرگانان و تجار در این دوره بود. همانگونه که ماده اول قانون تأسیس اتاق های تجارت نشان می دهد تأسیس اتاق تجارت در مراکز تجاری مهم مملکتی بر حسب تقاضای تجار محل و پیشنهاد وزارت اقتصاد ملی و با تصویب دولت مورد نظر قرار گرفته است ، اما با توجه به دخالت دولت در فعالیت های بازرگانی و افزایش این دخالت در آن زمان با وضع قانون خاص و به انحصار در آمدن تجارت خارجی کشور در دست دولت، اتاق های تجارت به حالت تعلیق درمی آید، ولی در سال ۱۳۱۵ با اعمال فشار تجار و بازرگانان ، دولت اجازه فعالیت مجدد به اتاق های تجارت را می دهد. اما این فعالیت تنها به ۱۶ اتاق محدود می شود. پس از شهریور ۱۳۲۰ با کاهش قدرت حکومت مرکزی ، با احساس و ضرورت تشکیل اتاق بازرگانی ، با تلاش جمعی از بازاریان، قانون جدیدی بنام قانون تشکیل اتاق بازرگانی به تصویب رسید و دو انجمن صنفی بنام اتحادیه بازرگانان و اتحادیه اصناف به آن پیوستند، به دنبال تشکیل اتاق بازرگانی قزوین، اتاق بازرگانی در بعضی از شهرهای بزرگ ایران تأسیس گردید . با تأسیس استان قزوین درتابستان ۱۳۷۶ زمینه جهت تشکیل و تقویت تشکلهای بخش خصوصی دراین استان فراهم شد. اتاق بازرگانی و صنایع و معادن قزوین که یکی از جوان ترین اتاق های ایران می باشد، بعد از برگزاری اولین انتخابات هیأت نمایندگان در اسفند سال ۱۳۸۱ و تعیین نفرات برگزیده، رسماً از سال ۱۳۸۲ فعالیت خود را آغاز نمود.
