طرح پژوهشی “آیین‌های کشاورزی و توسعه گردشگری روستایی؛ از شناخت موانع تا ارائه راهبردها” به درخواست کمیسیون گردشگری در شورای پژوهشی مرکز پژوهش‌های اتاق ایران تصویب و توسط دانشگاه گیلان تدوین شده است. در این طرح با هدف توسعه گردشگری کشاورزی، به آیین‌های کشاورزی به عنوان یکی از منابع اصلی پرداخته شده است.
بدین منظور علاوه بر بررسی کلیات و مبانی نظری مرتبط با گردشگری، توسعه روستایی، گردشگری کشاورزی و آیین‌ها، به شناسایی و تحلیل موانع احیاء و به‌کارگیری آیین‌های کشاورزی در توسعه گردشگری کشور ایران پرداخته شد. نتایج نشان می‌دهد که 11 مقوله هسته‌ای مدیریت و برنامه‌ریزی، پژوهش و آموزش، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، بازاریابی و تبلیغات، گردشگری، کشاورزی، خدمات و زیرساخت، محیط‌زیست و قوانین و مقررات از مهم‌ترین موانع احیاء و به‌کارگیری آیین‌های کشاورزی در توسعه گردشگری ایران هستند.
بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، توانمندسازی جامعه روستایی در راستایی گردشگری کشاورزی، افزایش اطلاعات عمومی گردشگران از ویژگی‌های اجتماعی- فرهنگی (غذا، پوشاک، مسکن، صنایع‌دستی، موسیقی، شیوه زندگی، آداب‌ورسوم) روستاییان و کشاورزان، تشکیل خوشه‌های کسب‌وکارهای گردشگری کشاورزی، تدوین مشوق‌های مالی، ابزاری و معنوی برای روستاییان و جوانان جویای کار در بخش گردشگری کشاورزی، توسعه کسب‌وکارهای خلاقانه و نوآورانه و استارت آپ های کشاورزی، برنامه‌ریزی مشارکتی و استفاده از توان مردم محلی و بخصوص NGOها، تشکیل بانک اطلاعاتی مبتنی بر شناسایی دقیق آیین‌های کشاورزی، توسعه و ترویج مشاغل زود بازده و خانگی در ارتباط به آیین‌ها و گردشگری کشاورزی، تدوین سند جامع گردشگری کشاورزی برای کل کشور به تناسب اقلیم‌های مختلف، انتقال تجارب موفق از کشورهای خارجی و همچنین نمونه‌های داخلی و جلوگیری از تغییرات کاربری اراضی و ساخت‌وسازهای جدید بی ضابطه از جمله راهبردهای موانع احیاء و به‌کارگیری آیین‌های کشاورزی در توسعه گردشگری ایران هستند.
در گزارش مذکور به صورت خاص پیشنهادهایی برای بخش خصوصی مطرح شده است که از جمله این پیشنهادات می‌توان به تأسیس یا توسعه اقامتگاه‌های بومگردی بر مبنای گردشگری کشاورزی، تشکیل گروه‌های هنری با محوریت آیین‌های کشاورزی بخصوص در حوزه موسیقی و نمایش، استفاده از کشاورزی در حوزه گردشگری سلامت، سرمایه‌گذاری در حوزه توسعه و راه اندازه اپلیکیشن های گردشگری کشاورزی مانند مزرعه یاب و جاذبه یاب، احداث موزه‌های زنده و تعاملی در حوزه گردشگری کشاورزی با تأکید خاص بر آیین‌های کشاورزی، راه‌اندازی خوشه تولید و عرضه صنایع‌دستی با استفاده از فناوری‌های نوین، احداث رستوران‌هایی (به‌ویژه رستوران‌های زنجیره‌ای یا با برند خاص) با ارائه غذاهای بومی و سالم هر منطقه براساس اصول پزشکی و طب سنتی، احداث رستوران – موزه‌ها در شهرها با ارائه غذاهای بومی همراه با ارائه آیین‌های کشاورزی (موسیقی، نمایش، ابزار، لباس و غیره)، برنامه‌ریزی تورهای خاص گردشگری کشاورزی برای افراد خاص مانند کودکان و نوجوانان به عنوان بخشی از اردوهای علمی در آژانس‌های گردشگری در تعامل با مدارس، خانواده‌ها و کشاورزان، اشاره کرد.
اطلاعات تکمیلی
موضوع:
